ความท้าทายของงานนี้
ในเชิงดีไซน์และโครงสร้าง :  Top 3 ของงานนี้

จากการศึกษาพื้นฐานของร้านที่ผู้บริหารเป็นการรวมตัวของชายหนุ่มกลุ่มเพื่อน ทีมงาน THEMEchitect ก็คิดว่า ต้องหากอะไรที่แตกต่างและเท่เสียหน่อย และมีจะกระตุ้นแรง surprise ให้ตื่นตาตื่นใจร่วมด้วย พวกเราเลยออกแบบงานนี้ให้มีแรงบันดาลใจจาก สีสันโทนแสง , ความเท่ในความรู้สึก และความตื่นเต้นของบรรยากาศของสถานที่ ที่มีการรวมกันของวัยรุ่นที่เรียกว่าเป็นผู้ใหญ่หัดขับ ธีมฮาโลวีนปีนี้เลยขอนำเสนอ Dancing Skeleton เรียกได้ว่าเป็นธีมที่ทำให้รู้สึกเข้าถึงความเป็นเทศกาลเหมือนตอนเด็ก ๆ แต่ก็มีความหรูหราและเต็มไปด้วยแสงสีที่มีการออกแบบทิศทางของแสงอย่างเหนือชั้นร่วมกับเรื่องราวของธีมที่ทำให้รู้สึกว่าเหล่าโครงกระดูกได้ลุกออกมาเต้นระบำกันอย่างสนุกสนาน

สิ่งท้าทายอย่างที่ 1 :

เทคนิคการเคลื่อนไหว : งานนี้เราได้มีเทคนิคในการใช้เรื่องของการสะท้อนของแสงมาใช้ในทุก ๆ ส่วนของงาน ไม่ว่าจะเป็นกระจกม่านตาข่าย หรือลูก disco หรือตัวหัวกระโหลกที่ได้ทาตัวด้วยกลิตเตอร์ริ่งเอาไว้จนทั่ว แต่สิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งคือ แล้วจะทำอย่างไรให้มันเกิดความเคลื่อนไหว เหตุใดการเคลื่อนไหวถึงสำคัญ ในการที่แสงจะกระทบให้วิบวับได้ มันต้องเกินจากการที่หน้าตัดของกระจกนั้น วางตัวในองศาเฉพาะ (มีไม่กี่องศา) กับกระจกตาเราพอดีเท่านั้น และเปลี่ยนตำแหน่งตัวสะท้อนให้สลับสับเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ เราจึงเห็นการกระโดดของแสงที่ข้ามไปมาได้อย่างน่าสนใจ ดังนั้นลองคิดดูว่าดวงตาของเรามีขนาดเล็กแค่ไหน และ ศีรษะของเรานั้นมีการ ขยับอย่างละเอียดทุก ๆ องศาอย่างไร ที่จะทำให้เกิดจังหวะแวบเดียวเท่านั้นที่แสงจะต้องกัน ดังนั้น ถ้าเรามีกระจกที่ตั้งนิ่ง ๆ เลยนั้นก็จะเท่ากับว่า เรามีองศาที่จะทำให้เกิดจุดสะท้อนอยู่น้อยนิดมาก ดังนั้น ทีมงานเลยต้องหาวิธีที่จะทำให้ทุกส่วนของ งานเกิดการเคลื่อนไว้ นิดนิด หน่อยหน่อยตลอดเวลา สิ่งที่เราได้ทำก็คือ หาจุดที่แอร์ลง และ เชื่อมต่อ งานเข้าด้วยกันเป็น เหมือนการเชื่อมต่อที่เป็นแห่ใหญ่ เมื่อส่วนหนึ่งขยับส่วนอื่นก็จะตามไป และนั่นก็เลยทำให้ เกิดวิธีที่เรียกว่า ”บ้านบ้าน” มากแต่ก็ได้ผล แม้กระทั้งตัว หัวกระโหลดตัวใหญ่ ก็หมุนวนตามแรงลมเบา ๆ ของแอร์ ที่พัดผ่าน กลับกลายเป็น โครงกระดูกที่วิบวับระยิบระยับ Dancing กันอย่างไม่หยุดไม่หย่อนกันเลยทีเดียว

สิ่งท้าทายอย่างที่ 2 :

เทคนิคแสง : การเล่นเทคนิคของแสง ในการออกแบบ แสงเรียกว่าเป็นศาสตร์ที่มีภูมิความรู้แยกออกจากคำว่า การออกแบบทั่วไป แสงมีองค์ความรู้ที่ลึก และละเอียดอ่อนมาก เพราะแสงนั้นคือสิ่งที่ทำให้เรามองเห็นงานศิลปะที่ นักออกแบบต้องการจะสื่อเรื่องราว วาดจินตนาการ หรืออวดเทคนิกต่าง ๆ หากไม่มีแสงเราก็จะไม่สามารถที่จะมองเห็นอะไรได้เลย นั่นก็คือเราจะไม่สามารถเห็นงานศิลปะนั้น หรือไม่ได้เห็นในมุมที่นักออกแบบต้องการให้เห็น หรือว่า เห็นมากเกินกว่าที่นักออกแบบตั้งใจไว้ ดังนั้นสิ่งที่ยากมากของงาน ศิลปะขนาดใหญ่นั่นก็คือ เรามีโอกาสทดลองเทคนิค อยู่ประมาณหนึ่งในพื้นที่ ที่เล็กกว่าขนาดจริง ทีมออกแบบเรียกว่า ต้องทดลองทุกอย่างในลักษณะภาพต่อ คือ ทดลองเป็นจุด แล้วก็เอาภาพเหล่านั้นมาประติดประต่อกัน ในสมองหรือดวงตา เห็นภาพในจินตนาการว่า หากเป็นพื้นที่ที่ใหญ่กว่านี้ เทคนิคที่ต้องการแสดงมันจะออกมาเป็นประมาณไหน ดังนั้น สิ่งที่ยากและทำให้ทีมกังวลไปในทุก ๆ งานที่เน้นเรื่องแสงก็ตรงที่ว่า แล้วในความจริงในการก่อสร้าง แสงสีจะออกมาตามนั้นไหม แต่สิ่งที่ทีมงานเราคิดเสมอคือ ความหน้าหลงไหลอีกอย่างของงานศิลปะที่เยี่ยมยอดจะเกิดจากสิ่งที่เหนือจินตนาการ เราต้องเสี่ยงมันบ้างและปรับหน้างานให้เกิดสิ่งที่ลงตัวมากที่สุด และเราก็จะเกิดสิ่งที่ไม่คาดคิด (แต่ต้องทำจากกลุ่มคนที่มีประสบการณ์เท่านั้น) ทีมงานเราทดลองสิ่งใหม่อย่างไม่กลัวได้ แต่ทำให้เกิดสิ่งที่เหลือเชื่อได้เสมอจากสิ่งที่ทดลองจากความกล้าในการออกแบบ และงานก็ออกมาได้ตลึกกันไปเลยเมื่อเปิดไฟเต็มรูปแบบ

สิ่งท้าทายอย่างที่ 3 :

ขนาดของตัวงาน : สิ่งที่ต้องท่องไว้เสมอในการทำงาน ระยะสูงคือ อะไรที่เราคิดว่าใหญ่แล้ว มันจะเล็กลงอีกเท่าตัว เมื่อเราห้อยสูงขึ้นไป เนื่องจากงานนี้ เราต้องมีการออกแบบ และสั่งของล่วงหน้า จากคู่ค้าของทางเราซึ่งเราก็ได้แต่ประมาณขนาดจาก ระบบ 3d ว่านี่คือขนาดที่พอดี ทางเราต้องทำตัวโครงกระดูกจริง และก็เอาไปวางในตำแหน่งและ สร้างมุมมองในระดับคนจริง เพื่อเช็คให้แน่ใจว่า เมื่อโครงกระดูกนี้ขึ้นไปติดข้างบน แล้วมันจะไม่เล็กจนเกินไปหรือว่า ระยะห่างที่ตั้งใจมันจะไม่โล่งจนเกินไปใช่ไหม เราต้องวางแผนประมาณอย่างดีและยังต้องเตรียมของบางส่วนที่จะต้องเสริมหน้างาน เพราะใน3d เราจะเห็นภาพได้ประมาณหนึ่ง ความเป็นจริงหากเราจะสร้างงานศิลปะสักงาน เรียกว่าต้องเดินวนไปมา จากหลายทิศเพื่อให้เห็นมุมมองที่เกิดขึ้นจริงเท่านั้น